Allemaal nieuwe vriendjes
Door: Jillian
Blijf op de hoogte en volg Jillian
27 Juni 2017 | Curaçao, Willemstad
Nieuwe vrienden
Vorige week waren Lynette en ik in Bonaire. De week is enorm snel voorbij gevlogen en bijna kwamen we dagen tekort. Gelukkig hadden we een prachtige auto voor de week die ons overal heenbracht. Er zat een airco in de auto, maar we waren het er samen over eens dat ARKO toch veel lekkerder was. Laat ik maar bij het begin van de week beginnen, want anders wordt het zo’n wirwar…
16 juni
We hebben de auto geregeld en zijn direct op pad gegaan. Uiteraard gewapend met een kaart van het eiland met alle informatie die we moesten hebben… Voordat we op verkenningstocht zouden gaan, moest er eerst wat gegeten worden. Via de boulevard zijn we Kralendijk ingereden en hebben de auto geparkeerd. Overal is het gratis parkeren: handig! Eerst hebben we het centrum van de stad verkend, maar dit duurde niet erg lang. Het centrum is maar 1 korte straat en verder was er niet veel bijzonders. Een lunch was op dat moment wel gewenst, dus binnen de kortste keren zaten Lynette en ik al aan een tosti ham-kaas. Er was nog genoeg tijd om de zuidkust van Bonaire te verkennen, dus hebben we lekker de kustroute genomen. Deze schijnt echt mooi te zijn en niets bleek uiteindelijk minder waar. Op het puntje van het eiland hebben ze de zoutwinning. Aan de rechterkant heb je rotsen met prachtig blauw water. Aan je linkerkant zie je vervolgens bergen met zout en roze water van de zoutvelden. Het verschil tussen links en rechts was een gek contrast en tegelijkertijd mooi om te zien. Eenmaal terug in de stad hebben we de ‘supermarkt-straat’ al snel gevonden. De AH hebben we even gelaten, want dat is de duurste supermarkt. De Bondigro zou goedkoper zijn en hier hebben we onze boodschappen gedaan. De supermarkt leek meer op een magazijn, maar uiteindelijk hebben we genoeg spullen voor ontbijt en avondeten.
17 juni
De dag gestart tussen de 600 ezels van de Donkey Sanctuary. Met de auto hebben we in het park rond gereden met een zak wortelen. Direct in het begin werden we al belaagd door een meute ezels die soms met z’n vieren door het raam probeerden te komen. Alles voor een wortel… Het was een toffe ochtend en met ongeveer 600 nieuwe vrienden rijker zijn we doorgereden naar Sorobon. Dit is een grote baai en er staat bijna altijd een sterke wind. De golven zijn er niet hoog en dat maakt het ideaal voor windsurfers. Hier hebben Lynette en ik een les windsurfen geboekt voor de volgende dag. Op het strand hebben we nog een paar uur gezeten om wat te drinken en te genieten van het uitzicht. Eenmaal terug bij het resort hebben we onze snorkel-sets gepakt en zijn we gaan snorkelen bij Oil Slick (zo heet dat stukje). Wát een toffe plek! Er zijn enorm veel vissen en koraal. Mijn duikbril bleek helaas een lek te hebben waardoor ik het niet meer zag zitten. Gelukkig kon ik die van Lynette nog even gebruiken. Helaas was haar tag weg toen ik weer aan land kwam. Deze tags hebben we in het begin gekocht aangezien ze verplicht zijn voor alle wateractiviteiten. Deze zijn best duur en het zou zonde zijn als we deze kwijt zouden raken. Na een speurtocht had ik de tag gevonden op de bodem, maar het was daar wel minimaal 6 meter diep. Met mijn oren kom ik nooit verder dan een meter, dus Lynette ging proberen om de tag op te duiken. Vanaf de kant stond ik al klaar om in het water te springen voor het geval dat, maar uiteindelijk kwam er een hand boven water met daarin de tag! Doet ze even hoor, jeetje! Een wijntje was dus ook zeer verdiend aan het eind van de dag.
18 juni
Windsurfen bij Sorobon!! De les duurde een uurtje en daarna mochten we nog een uur de ‘equipment’ gebruiken. Een snelle uitleg en even uitproberen bleek volgens de instructeur al genoeg te zijn om het water op te gaan. In het begin was het enorm lastig, maar wanneer je je evenwicht gevonden hebt, gaat het een stuk beter. Uiteindelijk konden we allebei met een aardig tempo windsurfen en zelfs ons bord omdraaien om vervolgens de andere kant weer op te gaan. Het sturen gaat alleen nog niet zo goed en hierdoor moesten we constant weer een stuk verder de zee in lopen, omdat we anders zo het strand op zouden glijden. De rest van de dag hebben we lekker rust ingepland en zijn we op het strand gebleven. Uiteraard in de schaduw, want anders gaat het helemaal mis. Helaas was deze schaduw al wel iets te laat, want door de 2 uur windsurfen waren we al redelijk richting kreeft verkleurd. Ai… Dan maar richting het huisje terug, want anders wordt het alleen maar erger. Het liefst zou ik natuurlijk zeggen dat ik minder erg verbrand was dan Lynette, maar dan zou ik liegen. En aangezien zij dit verslag moet goedkeuren, moet ik wel zeggen dat ik net zo hard verbrand was. De dagen erop hebben we letterlijk op de blaren gelegen…
19 juni
Om 09:30u was er bij het resort een duikintroductie bij het zwembad. Hier heb ik even gebruik van gemaakt om te beleven hoe het is om met al die gear te gaan duiken. Het zwembad is uiteraard geen meters diep, maar het was leuk om te proberen. We zijn nog naar de winkel geweest en daarna met de water-taxi richting Klein Bonaire. Aangezien mijn duikbril nog steeds lek is, hebben we maar 1 snorkel-set. Lynette ging eerst en kwam vol enthousiasme terug. Ze vertelde over een schildpad en veel koraal en enorm veel vissen! Gelukkig zat de schildpad er nog toen ik het water in ging. Het was een kleine schildpad en enorm schattig. Alle vissen waren enorm kleurrijk en in grote kuddes zwommen ze door het water. We zijn op tijd met de water-taxi weer terug gegaan, want met ons verbrand zat zonnen er nog niet in. Dat geeft ons uiteraard wel tijd om lekker te chillen en pannenkoeken te bakken. Jammie!
20 juni
Vandaag naar Slagbaai National Park. De weg erheen was al mooi en we hebben de lange route genomen langs het Gotomeer. Hier zitten enorm veel flamingo’s en deze lopen ook gewoon over de weg die langs de rand van het meer loopt. Hierdoor moesten we enkele keren stoppen om geen roze vlekken op de auto te creëren. Ze zijn wel enorm relaxed, want op hun dooie gemakje liepen ze weer terug naar het meer toen we aan kwamen rijden. Het zorgde wel voor enorm mooie foto’s en video’s. Eenmaal bij het park moesten we ons legitimeren en onze tags laten zien. Gelukkig had Lynette de hare nog opgedoken ;). Het park heeft 2 routes: de gele en de groene. De gele is de lange route en deze loopt langs de meeste bezienswaardigheden. De groene is dan uiteraard de korte route en deze hebben we dus NIET genomen. We zijn vaak de auto uitgestapt om alles te kunnen zien en we hebben bij Wayaka Beach II gesnorkeld. Wát een locatie zeg! Nog nooit heb ik zoveel koraal en vissen bij elkaar gezien. En ook zoveel verschillende soorten! Bij Slagbaai heb ik nog een keer gesnorkeld en ook deze locatie was echt super mooi! Rond 16u waren we het park weer uit en konden we onze weg vervolgen op een verharde weg. De wegen in het park konden bij sommige stukken ook doorgaan als jeep safari. Ach… Heb ik dat ook weer gedaan ;). Shout out naar Lynette’s rijkunsten. Dat deed ze mooi!
Vanaf het park zijn we naar Boka Onima gereden. Dit is een inham en bij ruig weer kan het water hier wel tientallen meters omhoog knallen. Helaas vandaag niet, maar het zag er wel enorm gaaf uit!
Hierna was er nog tijd en zijn we de Seru Langu (of was het Lango?) opgereden. Deze berg is 123m hoog en je kijkt over het hele zuidelijke deel van het eiland uit. Dat was een goede afsluiter van de dag!
21 juni
De laatste dag in Bonaire vandaag.. Vandaag stond in het teken van rust. Ik heb heerlijk uitgeslapen en Lynette was (zoals de hele week) al lekker vroeg uit bed. We hebben nog gebruik gemaakt van de laatste uren van de auto en zijn de stad ingereden. Hier hebben we geluncht en heb ik een armbandje gevonden. Nog even tanken en daarna aan het zwembad gezeten. Nog even niet in de zon, maar het verbrand is wel bijna weggetrokken. De rest van de dag hebben we al het eten & drinken opgemaakt en alles ingepakt. Voor morgen hebben we een vroege vlucht en worden we om 06:30u al opgehaald.
22 juni
Vandaag een reis-dag. Onze transfer was netjes op tijd en bracht ons naar het vliegveld. We vliegen met InselAir en dat kan uiteraard niet goed gaan. En ja hoor… Dat ging dus niet goed. Verrassing! Je boekt via de website de vlucht van 07:55u en op het vliegveld staat er overal 08:25. Daarna werd de tijd weer aangepast naar 08:50u. Uiteindelijk zijn we om 09:30u vertrokken. Zolang ik er maar kom! In Curaçao hebben we direct de transfer gebeld en al snel stond er een touringcar voor onze snufferd om ons op te halen. Met z’n tweeën in een touringcar; bijzonder!
Het hotel hier stelt niet veel voor en de staff is redelijk nonchalant (lees: enorm!). Met wat aandringen kregen we toch vandaag nog schone lakens i.p.v. morgen. Haha… Wat een rare snuiters hier. Vanaf dat moment maken we constant rotopmerkingen naar elkaar toe over de service en de schoonheid van onze kamer. Het blijft enorm lachen!! Van Lynette krijg ik op dit moment een mega lijst van alles wat er mis is met dit hotel en deze kamer. De lijst is een complete citaat van Lynette en deze heb ik uitgetypt terwijl ik de slappe lach heb:
• Het personeel is niet echt gastvriendelijk
• De buitendeur kan niet dicht
• De was mogen we nog niet eens buitenhangen, maar dat doen we lekker toch.
• In onze kamer lagen overal nog haren van de vorige bewoners. Het lijken wel de haren van de schoonmaakster. Die lagen namelijk vanochtend ook weer in bad. Ik douche nog net niet met slippers aan, maar dat is alleen maar om mijn wratten aan de volgende bewoner door te spelen. Zelfs de vieze was is nog te schoon voor de vloer.
• Dan hebben we de buren nog niet gehad, want die hebben we tegenwoordig ook.
• En dan heb ik het nog niet eens over de schimmel die ik overal aantref. Ik durf nog maar net in bed te gaan liggen. Ik durf ook niet onder het bed te kijken, want ik WEET dat er wat ligt!
Zojuist heb ik de 2e slappe lach weggewerkt omdat Lynette van het toilet kwam en deze zoals altijd niet door wilde spoelen. De frustratie toen ze zei dat het toilet ook niet werkte was echt geweldig!
Laat ik het hier maar op houden, want door het lachen moet ik nu zelf ook naar het toilet, maar deze loopt nog steeds door, dus ik weet al dat ik zometeen niet kan doortrekken. Ik zal het hotel maar niet taggen in dit blog, want dat gaat misschien toch iets te ver…
Vorige week waren Lynette en ik in Bonaire. De week is enorm snel voorbij gevlogen en bijna kwamen we dagen tekort. Gelukkig hadden we een prachtige auto voor de week die ons overal heenbracht. Er zat een airco in de auto, maar we waren het er samen over eens dat ARKO toch veel lekkerder was. Laat ik maar bij het begin van de week beginnen, want anders wordt het zo’n wirwar…
16 juni
We hebben de auto geregeld en zijn direct op pad gegaan. Uiteraard gewapend met een kaart van het eiland met alle informatie die we moesten hebben… Voordat we op verkenningstocht zouden gaan, moest er eerst wat gegeten worden. Via de boulevard zijn we Kralendijk ingereden en hebben de auto geparkeerd. Overal is het gratis parkeren: handig! Eerst hebben we het centrum van de stad verkend, maar dit duurde niet erg lang. Het centrum is maar 1 korte straat en verder was er niet veel bijzonders. Een lunch was op dat moment wel gewenst, dus binnen de kortste keren zaten Lynette en ik al aan een tosti ham-kaas. Er was nog genoeg tijd om de zuidkust van Bonaire te verkennen, dus hebben we lekker de kustroute genomen. Deze schijnt echt mooi te zijn en niets bleek uiteindelijk minder waar. Op het puntje van het eiland hebben ze de zoutwinning. Aan de rechterkant heb je rotsen met prachtig blauw water. Aan je linkerkant zie je vervolgens bergen met zout en roze water van de zoutvelden. Het verschil tussen links en rechts was een gek contrast en tegelijkertijd mooi om te zien. Eenmaal terug in de stad hebben we de ‘supermarkt-straat’ al snel gevonden. De AH hebben we even gelaten, want dat is de duurste supermarkt. De Bondigro zou goedkoper zijn en hier hebben we onze boodschappen gedaan. De supermarkt leek meer op een magazijn, maar uiteindelijk hebben we genoeg spullen voor ontbijt en avondeten.
17 juni
De dag gestart tussen de 600 ezels van de Donkey Sanctuary. Met de auto hebben we in het park rond gereden met een zak wortelen. Direct in het begin werden we al belaagd door een meute ezels die soms met z’n vieren door het raam probeerden te komen. Alles voor een wortel… Het was een toffe ochtend en met ongeveer 600 nieuwe vrienden rijker zijn we doorgereden naar Sorobon. Dit is een grote baai en er staat bijna altijd een sterke wind. De golven zijn er niet hoog en dat maakt het ideaal voor windsurfers. Hier hebben Lynette en ik een les windsurfen geboekt voor de volgende dag. Op het strand hebben we nog een paar uur gezeten om wat te drinken en te genieten van het uitzicht. Eenmaal terug bij het resort hebben we onze snorkel-sets gepakt en zijn we gaan snorkelen bij Oil Slick (zo heet dat stukje). Wát een toffe plek! Er zijn enorm veel vissen en koraal. Mijn duikbril bleek helaas een lek te hebben waardoor ik het niet meer zag zitten. Gelukkig kon ik die van Lynette nog even gebruiken. Helaas was haar tag weg toen ik weer aan land kwam. Deze tags hebben we in het begin gekocht aangezien ze verplicht zijn voor alle wateractiviteiten. Deze zijn best duur en het zou zonde zijn als we deze kwijt zouden raken. Na een speurtocht had ik de tag gevonden op de bodem, maar het was daar wel minimaal 6 meter diep. Met mijn oren kom ik nooit verder dan een meter, dus Lynette ging proberen om de tag op te duiken. Vanaf de kant stond ik al klaar om in het water te springen voor het geval dat, maar uiteindelijk kwam er een hand boven water met daarin de tag! Doet ze even hoor, jeetje! Een wijntje was dus ook zeer verdiend aan het eind van de dag.
18 juni
Windsurfen bij Sorobon!! De les duurde een uurtje en daarna mochten we nog een uur de ‘equipment’ gebruiken. Een snelle uitleg en even uitproberen bleek volgens de instructeur al genoeg te zijn om het water op te gaan. In het begin was het enorm lastig, maar wanneer je je evenwicht gevonden hebt, gaat het een stuk beter. Uiteindelijk konden we allebei met een aardig tempo windsurfen en zelfs ons bord omdraaien om vervolgens de andere kant weer op te gaan. Het sturen gaat alleen nog niet zo goed en hierdoor moesten we constant weer een stuk verder de zee in lopen, omdat we anders zo het strand op zouden glijden. De rest van de dag hebben we lekker rust ingepland en zijn we op het strand gebleven. Uiteraard in de schaduw, want anders gaat het helemaal mis. Helaas was deze schaduw al wel iets te laat, want door de 2 uur windsurfen waren we al redelijk richting kreeft verkleurd. Ai… Dan maar richting het huisje terug, want anders wordt het alleen maar erger. Het liefst zou ik natuurlijk zeggen dat ik minder erg verbrand was dan Lynette, maar dan zou ik liegen. En aangezien zij dit verslag moet goedkeuren, moet ik wel zeggen dat ik net zo hard verbrand was. De dagen erop hebben we letterlijk op de blaren gelegen…
19 juni
Om 09:30u was er bij het resort een duikintroductie bij het zwembad. Hier heb ik even gebruik van gemaakt om te beleven hoe het is om met al die gear te gaan duiken. Het zwembad is uiteraard geen meters diep, maar het was leuk om te proberen. We zijn nog naar de winkel geweest en daarna met de water-taxi richting Klein Bonaire. Aangezien mijn duikbril nog steeds lek is, hebben we maar 1 snorkel-set. Lynette ging eerst en kwam vol enthousiasme terug. Ze vertelde over een schildpad en veel koraal en enorm veel vissen! Gelukkig zat de schildpad er nog toen ik het water in ging. Het was een kleine schildpad en enorm schattig. Alle vissen waren enorm kleurrijk en in grote kuddes zwommen ze door het water. We zijn op tijd met de water-taxi weer terug gegaan, want met ons verbrand zat zonnen er nog niet in. Dat geeft ons uiteraard wel tijd om lekker te chillen en pannenkoeken te bakken. Jammie!
20 juni
Vandaag naar Slagbaai National Park. De weg erheen was al mooi en we hebben de lange route genomen langs het Gotomeer. Hier zitten enorm veel flamingo’s en deze lopen ook gewoon over de weg die langs de rand van het meer loopt. Hierdoor moesten we enkele keren stoppen om geen roze vlekken op de auto te creëren. Ze zijn wel enorm relaxed, want op hun dooie gemakje liepen ze weer terug naar het meer toen we aan kwamen rijden. Het zorgde wel voor enorm mooie foto’s en video’s. Eenmaal bij het park moesten we ons legitimeren en onze tags laten zien. Gelukkig had Lynette de hare nog opgedoken ;). Het park heeft 2 routes: de gele en de groene. De gele is de lange route en deze loopt langs de meeste bezienswaardigheden. De groene is dan uiteraard de korte route en deze hebben we dus NIET genomen. We zijn vaak de auto uitgestapt om alles te kunnen zien en we hebben bij Wayaka Beach II gesnorkeld. Wát een locatie zeg! Nog nooit heb ik zoveel koraal en vissen bij elkaar gezien. En ook zoveel verschillende soorten! Bij Slagbaai heb ik nog een keer gesnorkeld en ook deze locatie was echt super mooi! Rond 16u waren we het park weer uit en konden we onze weg vervolgen op een verharde weg. De wegen in het park konden bij sommige stukken ook doorgaan als jeep safari. Ach… Heb ik dat ook weer gedaan ;). Shout out naar Lynette’s rijkunsten. Dat deed ze mooi!
Vanaf het park zijn we naar Boka Onima gereden. Dit is een inham en bij ruig weer kan het water hier wel tientallen meters omhoog knallen. Helaas vandaag niet, maar het zag er wel enorm gaaf uit!
Hierna was er nog tijd en zijn we de Seru Langu (of was het Lango?) opgereden. Deze berg is 123m hoog en je kijkt over het hele zuidelijke deel van het eiland uit. Dat was een goede afsluiter van de dag!
21 juni
De laatste dag in Bonaire vandaag.. Vandaag stond in het teken van rust. Ik heb heerlijk uitgeslapen en Lynette was (zoals de hele week) al lekker vroeg uit bed. We hebben nog gebruik gemaakt van de laatste uren van de auto en zijn de stad ingereden. Hier hebben we geluncht en heb ik een armbandje gevonden. Nog even tanken en daarna aan het zwembad gezeten. Nog even niet in de zon, maar het verbrand is wel bijna weggetrokken. De rest van de dag hebben we al het eten & drinken opgemaakt en alles ingepakt. Voor morgen hebben we een vroege vlucht en worden we om 06:30u al opgehaald.
22 juni
Vandaag een reis-dag. Onze transfer was netjes op tijd en bracht ons naar het vliegveld. We vliegen met InselAir en dat kan uiteraard niet goed gaan. En ja hoor… Dat ging dus niet goed. Verrassing! Je boekt via de website de vlucht van 07:55u en op het vliegveld staat er overal 08:25. Daarna werd de tijd weer aangepast naar 08:50u. Uiteindelijk zijn we om 09:30u vertrokken. Zolang ik er maar kom! In Curaçao hebben we direct de transfer gebeld en al snel stond er een touringcar voor onze snufferd om ons op te halen. Met z’n tweeën in een touringcar; bijzonder!
Het hotel hier stelt niet veel voor en de staff is redelijk nonchalant (lees: enorm!). Met wat aandringen kregen we toch vandaag nog schone lakens i.p.v. morgen. Haha… Wat een rare snuiters hier. Vanaf dat moment maken we constant rotopmerkingen naar elkaar toe over de service en de schoonheid van onze kamer. Het blijft enorm lachen!! Van Lynette krijg ik op dit moment een mega lijst van alles wat er mis is met dit hotel en deze kamer. De lijst is een complete citaat van Lynette en deze heb ik uitgetypt terwijl ik de slappe lach heb:
• Het personeel is niet echt gastvriendelijk
• De buitendeur kan niet dicht
• De was mogen we nog niet eens buitenhangen, maar dat doen we lekker toch.
• In onze kamer lagen overal nog haren van de vorige bewoners. Het lijken wel de haren van de schoonmaakster. Die lagen namelijk vanochtend ook weer in bad. Ik douche nog net niet met slippers aan, maar dat is alleen maar om mijn wratten aan de volgende bewoner door te spelen. Zelfs de vieze was is nog te schoon voor de vloer.
• Dan hebben we de buren nog niet gehad, want die hebben we tegenwoordig ook.
• En dan heb ik het nog niet eens over de schimmel die ik overal aantref. Ik durf nog maar net in bed te gaan liggen. Ik durf ook niet onder het bed te kijken, want ik WEET dat er wat ligt!
Zojuist heb ik de 2e slappe lach weggewerkt omdat Lynette van het toilet kwam en deze zoals altijd niet door wilde spoelen. De frustratie toen ze zei dat het toilet ook niet werkte was echt geweldig!
Laat ik het hier maar op houden, want door het lachen moet ik nu zelf ook naar het toilet, maar deze loopt nog steeds door, dus ik weet al dat ik zometeen niet kan doortrekken. Ik zal het hotel maar niet taggen in dit blog, want dat gaat misschien toch iets te ver…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
