Muskieten-gel zetten

Voordat je begint met lezen: ga even goed zitten en pak even een kop thee met een koekje erbij ofzo, want het wordt een lang verslag.

Op zaterdag 15 april was er bij Zus & Zo de Talking Prints Market. Hier verkochten ze allerlei verschillende spullen. Van tassen tot hoofddoeken en alles met kleurrijke prints; vandaar de naam. Daar heb ik een hoofddoek gekocht. Het is alleen nog wel even oefenen hoe ik deze het beste op mijn hoofd kan planten. Hopelijk ben ik dan straks een expert in alle 4 de verschillende vouwmanieren die op het kaartje staan. Fingers crossed… Vanaf Zus & Zo zijn we vervolgens door de Palmentuin naar Jiji’s gelopen. Dat is een restaurant aan De Waterkant. We hadden gereserveerd, maar dat bleek niet echt nodig: het hele restaurant was leeg.. Het eten was echt heerlijk! Nou lust ik altijd wel eten en eet ik bijna alles wat los en vast zit, dus dat is niet echt een verrassing.

Op zondag 16 april waren we precies 2 maanden hier in SU. Het was ook nog eens eerste paasdag, dus van die gelegenheid werd gebruikt gemaakt om met z’n allen te ontbijten. Het ontbijt van ons viel alleen een beetje in het niet bij het zien van de foto’s van de paasbrunch bij m’n ouders. Op de foto’s zag ik zalm, eieren, spek, croissantjes en suikerbrood. Jammie croissantjes… Dat lust ik wel, hè mama? Desalniettemin hadden wij wel paasbrood en had ik lekker wat eitjes gekookt.
De rest van de dag was het relaxen en spullen pakken. Voor de volgende dag stond er namelijk een vierdaagse trip gepland naar de Voltzberg. Alle spullen bij elkaar geraapt en uiteindelijk kwam ik uit op 3 tassen… Valt nog wel mee, dacht ik. Ik ben alleen wel een beetje enthousiast geweest met inpakken, want zelfs mijn tandenborstel en handdoek zaten al netjes in de tas. Spullen die ik in de avond nog nodig had. Oeps…

Op maandag 17 april was het dan zover: de Voltzberg. Om 8u ’s ochtends verzamelen en zijn we vertrokken. Leuk om te vermelden is dat de klok in de bus precies 08:00u aangaf toen we wegreden. Groot nieuws! Op tijd vertrokken!! Yaay!
Met de bus was het zo’n 4u rijden en we kwamen aan in het plaatsje Bitagron (of was het Witagron?). Vanaf daar gingen we per korjaal verder. Op de rivier voeren we door een hoosbui heen… We waren zo nat, dat we net zo goed hadden kunnen zwemmen. Toen de regenbui over was, kwam ook nog iemand van de groep erachter dat ze gewoon een regenjas in de tas had zitten. Lekker snugger dus… ;) Na 3u varen kwamen we bij Fungu-eiland. Hier stond een groot huis van 3 verdiepingen. Het was helemaal open en op iedere verdieping kon je je hangmat ophangen. Er was in dat gebied van de jungle ook helemaal geen bereik, dus we waren even lekker van de aardbol verdwenen. Geen bereik, de stilte om je heen en de geluiden van de jungle en de rivier gaven mij enorm veel rust. Even geen gedoe en lekker genieten.
Op dinsdag begon onze eerste tocht door de jungle. In 1.5u zijn we naar de Moederval gelopen. Onderweg werd er veel gestopt om verschillende dieren en planten te bewonderen. Het was mijn eerste wandeltocht door de jungle en het maakte veel indruk. Ik snap nu echt wel dat je kunt verdwalen als je het oerwoud gewoon niet kent. Daarbij zagen de gidsen enorm veel dieren die een menig persoon gewoonweg niet eens opvalt. Ze hadden alleen de Tarantula wel mogen missen. Deze werd behoorlijk boos toen ze hem met een stokje gingen prikken.. Groot gelijk; als er iemand in mijn gezicht zou prikken met een stokje, zou ik ook niet vrolijk worden. De moederval zelf was enorm mooi en we hebben daar nog lekker in het water gezeten met kleren aan. Deze waren toch al doorweekt van de wandeling, dus dat kleine beetje water extra kon geen kwaad.
Op woensdag zijn we dan vertrokken richting de Voltzberg zelf. De jungletocht duurde ongeveer 2u, waarbij we veel hebben gelachen. Vooral de gidsen waren wel in voor een grap. Zo was er 1 jongen die constant het lied Wasmajien zong en op hilarische manier aan ons vroeg of we wel muskieten-gel hadden gezet. Wat hebben we hierom gelachen! Het beklimmen van de Voltzberg was best wel pittig, maar we hebben het allemaal gehaald! Boven konden we nog genieten van de zonsondergang (lees: van de zon die achter een wolk verdween) en gingen we in het donker weer terug. Het donker is nog steeds niet mijn beste vriend en hierbij heb ik mijzelf ook weer de stuipen op het lijf gejaagd door van ieder klein geluidje en zwarte vlek op de grond te schrikken. Goed bezig, Jillian… Bij de hut stond er iets lekkers op het menu: vis, op een bedje van rijst en dit alles geserveerd op bananenbladeren. Die vis was echt wel de lekkerste die ik tot nu toe heb gehad.. Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan, want we lagen op de houten vloer van de hut (ik heb tot 2 dagen erna nog last gehad van mijn heupen en staartbotje).
Donderdagochtend gingen we weer op weg naar het huis. Met een mega ochtendhumeur maar in een drafje achter de rest aan. De boot die ons kwam halen, was er helaas nog niet. Wij konden dus nog even zwemmen. Uiteraard weer met kleren aan. Dit keer heb ik ook mijn schoenen aangehouden: dat blijkt nog beter te werken dan de wasmajien… (Leuk weetje: voor deze 4 dagen heb ik mijn bikini meegenomen en geen enkele keer gebruikt. Ik heb gewoon constant in mijn kleren gezwommen..) Vanaf het huis begon onze terugreis richting de bewoonde wereld. Eenmaal in de stad stapte ik uit de bus en het stonk gelijk.. Die uitlaatgassen had ik dus niet gemist.. Nog een afsluitend drankje bij Café Loco en we zijn met z’n allen in een taxi gestapt en nog langs de McDrive gegaan. Daarna was het bunkeren geblazen bij de meiden van het andere huis en moest ik weer naar mijn eigen huisje toe. De gedachte aan het slapen op een matras en niet op de vloer, was ook wel enorm fijn..

Al met al was het een zeer geslaagde week en heb ik enorm gelachen… Vooral om de gidsen met hun leuke uitspraken. Dat had ik zeker niet willen missen!